De eerste dag in Antananarivo

Wat heerlijk als je pas om 0930 uur wakker wordt. Mag ook wel na zo'n lange dag. We hebben heerlijk geslapen. Na een heel goed ontbijt zijn we met 2 andere MS collega's lopende de stad ingegaan.
Wat een belevenis. Slechte wegen (geen bestrating), een aaneenschakeling van kraampjes, straathandel. Ze verkopen echt van alles: rjst, kruiden, fruit, groente, USB-kabels, oude onderdelen voor auto's, wasmachines, kortom echt alles. Zelfs oude spijkers werden op maat gelegd en verkocht.
Tijdens onze wandeling kwamen we één van de kantoren/scholen tegen van JMO. Sinds 8 jaar zette een Malagassisch echtpaar zich in voor kinderen van alle leeftijden. Van 20 naar 220 leerlingen in 8 jaar tijd met ongeveer 30 leerkrachten. Ze waren heel erg blij en dankbaar dat we op bezoek kwamen. Ze kenden Mercy Ships en vertelden ons over de slechte medische gezondheidssituatie in Madagaskar en ze deelden met ons een heel persoonlijk verhaal. We werden er allemaal stil van en we voelden ons echt welkom en echt zo nodig!
Daarna weer verder te voet en na een tijdje toch maar een taxi genomen naar het centrum. Men waarschuwt in de boekjes om de staat van de auto's te checken voordat je er mee mee gaat. Dat is geen overbodige luxe. We gingen in een oude Citroen, een Eendje voor de in-siders, waar werkelijk alles uit was gesloopt, behalve de motor en de stoelen!
Via de hoofdstraat, Avenue de L'Índependance, naar een meer gelopen. Althans, bijna, want we werden opgehouden door talloze straatverkopers en kinderen. Heel veel bedelaars gezien. Armoede doet zeer als je het aan kan raken. We hebben wel een indruk gekregen van het leven in de hoofdstad, maar het heeft ons wel even wakker gehouden.
Morgen, nog één dag uitrusten, voordat we op reis gaan naar Tamatave.